Dlaczego Karate Kyokushin
Nieodparta chęć poruszania się, ciekawość, dążenie do pokonywania barier kształtują rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Niesamowite i niespożyte zasoby energii powodują, że widzimy dzieci w nieustannym ruchu, skaczące, biegające, roześmiane, ciekawie wtykające nos wszędzie tam, gdzie dzieje się coś interesującego. W sposób instynktowny zaspokajają one potrzebę jednoczesnego rozwoju fizycznego i psychicznego.
Niekiedy nie umieją czytać i pisać, a mimo to ulegają fascynacji telewizją, później komputerem. Migające obrazki telewizora czy monitora komputerowego wciągają bez reszty stając się z czasem nałogiem. Młode chłonne umysły czerpią z programów telewizyjnych i komputerowych niesamowite ilości informacji, co jest powodem rodzicielskiej dumy.
Jest też druga strona tego medalu. Stopniowo dzieci spędzające zbyt dużo czasu przed telewizorem stają się nerwowe, budzą się w nocy z powodu koszmarów, pojawiają się bóle głowy, brzucha, brak apetytu, niechęć do wychodzenia z domu. Prowadzi to nieuchronnie do anemii, większej podatności na choroby.
„Dlaczego wybrałem karate kyokushin? Dlatego, że moje dzieci mogły zacząć trenować od 5 roku życia i jest to dyscyplina sportu, którą można uprawiać do późnej starości. Ćwiczę teraz ja i moje pociechy. Widzę jak systematycznie poprawia się ich sprawność ruchowa. Wiem, że ten sport rozwinie u nich pozytywne cechy charakteru. W przyszłości będą bardziej odporni na stres, silniejsi psychicznie. Wiem, że nikt nie będzie wymagał od nich poprawienia wyników o kolejne setne części sekundy. Jestem przekonany, że karate będzie dla nich atrakcyjniejsze niż narkotyki, papierosy czy alkohol.” – Zbigniew Celej 6 Kyu, lek. med.-radiolog
Na skoliozę-karate!
Skolioza, czyli skrzywienie kręgosłupa, jest wadą wtórną a nie genetyczną. W zapobieganiu i leczeniu skoliozy, wyjątkowo skuteczne jest karate i do jego rekreacyjnego uprawiania przekonuje profesor Tomasz Karski, wybitny ortopeda, kierownik Katedry i Kliniki Ortopedii i Rehabilitacji Dziecięcej Akademii Medycznej w Lublinie. Uważa on, że w każdej szkole podstawowej, koniecznie w klasach I-V- bowiem tak wcześnie zaczynają się skoliozy – połowa czasu na lekcjach WF powinna być przeznaczona właśnie na karate lub inne ćwiczenia rozciągowe. Pięć lat karate w szkole i w Polsce nie będzie skoliozy. Niestety, wielu rodziców i nauczycieli tego nie rozumie, karate kojarzy im się z waleniem dłonią w deskę, a to przecież jest inaczej, karate jest sztuką ćwiczeń, stylem życia i to należy akcentować- podkreśla profesor. Zapobiegające skoliozie ćwiczenia są szczególnie ważne dla dzieci w okresach ich szybkiego wzrostu, czyli zwykle w wieku 6-8 lat i 14-15 lat. Wówczas chodzi głównie o usunięcie wszelkich przykurczów, a nie wzmacnianie mięśni. Przegapienie tego momentu w rozwoju dzieci zagrożonych skoliozą lub z krzywym kręgosłupem prowadzi, zdaniem profesora, do nieodwracalnych lub trudno odwracalnych skutków. Pewne typy skoliozy zaczynają się już w trzecim roku życia dziecka. Jej rozwój następuje przez zaburzenie symetrii ruchów, symetrii obciążeń i symetrii rośnięcia. W profilaktyce i leczeniu skoliozy najlepsze są ćwiczenia typu karate, bowiem zawierają dużo elementów „rozciągających”. Systematyczne ćwiczenia zapobiegają wielu tragediom. Nie lekceważmy tego problemu-mówi profesor Tomasz Karski.
Samoobrona jest często pierwszym powodem, dla którego rodzice zapisują dzieci na karate. Powinna być ostatnim. Trening sztuk walki jest więcej niż kopaniem i uderzaniem. Może być katalizatorem dla ukształtowania się pewności siebie, stanowczości, umiejętności dążenia do celu, spokoju i koncentracji. Tak, może pomóc dziecku w kłopotach ze starszymi, silniejszymi rówieśnikami, ale w sposób, który uczy dziecko odpowiedzialności za nowo nabyte umiejętności. Według Nicholasa Cokinasa, każdy rodzic powinien dążyć do tego, aby dziecko umiało dwie rzeczy – karate i pływać.
Istnieje 8 powodów, dla których dzieci powinny ćwiczyć kyokushin karate:
1. Stanowczość i opanowanie – nauka sztuki opanowania opiera się na tym, że młody karateka staje twarzą w twarz z przeciwnikiem. Uczniowie ustawiają się w parach i jeden ćwiczy opanowanie, podczas gdy drugi trenuje tradycyjny okrzyk bojowy (kiai) i uderza w kierunku twarzy partnera(z bezpiecznego dystansu). Większość początkujących jest wtedy spięta. Wzdragają się przy każdym okrzyku. W miarę jak mijają tygodnie, uczą się stać spokojnie w obliczu takiego „zagrożenia”. Jest to znane jako zachowanie spokoju podczas burzy. Ich bicie serca stanie się normalne, będą stać z uwagą, ręce przestaną się pocić a wzrok skupi się na partnerze. Ta nowa zdolność służy uczniom w sprawach, które wykraczają poza salę treningową. Sztuki walki są praktycznym kursem w treningu stanowczości.
2. Osiąganie celów – rodzice odkryją, że karate przyczynia się do rozwoju umiejętności zdobywania celów. Dobre dojo (klub) jest środowiskiem pozytywnych wzorców zachowań. Uczniowie pracują, by poprawić swoje umiejętności jak najlepiej potrafią. Znajdziesz tam dzieci w wieku pięciu, sześciu, siedmiu lat, które zapamiętały już mnóstwo technik. Spotkasz mamę, która trenuje z córką, prawnika, który zrzuca swój garnitur i wkłada kimono. Znajdziesz niepełnosprawnego, który zmierzając się z własnym inwalidztwem zaczyna akceptować siebie. Sale sztuk walki to miejsca, gdzie zwyczajni ludzie stają się nadzwyczajni poprzez panującą tam atmosferę niezwykłości. Dzieci obcujące z tego typu uporem w dążeniu do celu mają większe szanse ukształtowania tej cechy swojej osobowości.
3. Potrzeba przynależności – wyraźną przewagą karate nad grami zespołowymi jest to, że każde dziecko może brać czynny udział w zajęciach, w przeciwieństwie do gier zespołowych, gdzie młody człowiek może się „nie przebić’ lub skończyć na ławce rezerwowych. Karate pozwala każdemu zaprezentować swoje umiejętności. Jest to sport wyraźnie indywidualny, który może jednak spełnić dziecięcą potrzebę przynależności do grupy. U uczniów rozwija się specjalne przywiązanie do grupy, które jest wzmocnione poprzez mistykę otaczającą karate. To sprzyja poczuciu bycia kimś wyjątkowym i stanowienia części czegoś niezwykłego.
4. Koncentracja i nauka – treningi karate mogą pomóc dzieciom uczyć się. ” Oceny mojego syna uległy wspaniałej poprawie – mówi jedna z matek Syn miał trudności z czytaniem i myślę, że karate było czynnikiem pomagającym mu w skoncentrowaniu się w szkole.” Koncentracja jest niewątpliwie produktem ubocznym karate. Tradycyjne kata(zbiór określonych ruchów przeciwko wyimaginowanemu przeciwnikowi)jest lekcją samokontroli. Kontrola fizyczna i psychiczna jest trudna ze względu na intensywność wymaganego skupienia. Utrzymywanie niskiej pozycji, pamiętanie każdego skomplikowanego ruchu i wykonywanie go z siłą wymaga wysiłku. Już utrzymanie uwagi pięciolatka przez godzinę na sali jest szkołą koncentracji i wspaniałym sukcesem.
5. Stawanie się dorosłym – karate oferuje jasne oceny rozwoju, których brakuje w innych nowoczesnych zajęciach. Dyscyplina ta ma oczywiste poziomy zaawansowania. System nadawania stopni w szkołach karate przyznaje prawo do noszenia innego pasa za każdy zdany egzamin, czyli za każdy krok w górę drabiny zaawansowania. ” Moje dziecko z utęsknieniem oczekuje na swój następny pas- mówi ojciec jednego z adeptów. Myślę, ze im więcej pasów, tym lepiej. To daje mu stałe poczucie osiągania czegoś”. Odmiennie niż w przypadku innych dyscyplin sportu, sukces ten może być osiągnięty na drodze indywidualnej pracy. Każde dziecko widzi rezultat swojego wysiłku. Nie jest on podkreślony ani osłabiony grupowym wysiłkiem. Wyższe stopnie są przyznawane w drodze zadawania formalnego egzaminu przeprowadzanego w określonych odstępach czasu.
6. Medytacja w ruchu – po dwóch lub trzech latach treningu dzieci mogą już wchodzić w stan medytacji podczas wykonywania kata. Chociaż uczą się ruchów tych form świadomie, w wyższych stadiach treningu kata są wykonywane podświadomie. To stwierdzenie odpowiada temu, co naukowcy uważają za przełączenie funkcji lewej na prawą półkulę mózgową. Mówi się, że lewa półkula mózgu jest odpowiedzialna za logiczną świadomość „biurokratyczną stronę”, podczas gdy prawa jest uważana za bardziej twórczą i płynną. To może tłumaczyć tradycyjne powiązanie pomiędzy medytacją Zen i sztukami walki. Karate na wyższym poziomie można więc porównać z medytacją w ruchu.
7. Korzyści fizyczne – karate jest podobne do baletu ze względu na podobne wymagania względem koordynacji ruchowej. Zarówno górna jak i dolna część ciała musi wykonywać zawiłe, skoordynowane ruchy. Brak koordynacji ruchowej u dzieci może znaleźć najlepsze lekarstwo dla rozwinięcia równowagi i płynności ruchów właśnie w sztukach walki. Pojemność płuc jest również powiększana poprzez trening karate. Tętno w treningu kata w karate jest porównywalne do występującego przy bieganiu. Maksymalne wartości tętna mogą być osiągnięte podczas walk treningowych. Standardową częścią treningu sztuki walki jest gibkość. Sport, który rozwija gibkość, czyni młodego adepta mniej podatnym na kontuzje i bardziej elastycznym w późniejszym życiu.
8. Napastnicy – każdy rodzic, który pamięta jak to jest obrywać od innych w szkole czy na podwórku będzie chciał zaoszczędzić podobnych doświadczeń swojemu dziecku. Osobnik znęcający się nad słabszymi z reguły ma niską samoocenę i potrzeba czucia się silnym powoduje, że szuka on słabszych od siebie. Wyczuwa odznaki słabości jak niechęć do spojrzenia w oczy, zgarbiona postawa, przy zaczepce szybki oddech, łamiący się głos i niepewność w odpowiedziach. Przeciwnie do tego, co rodzice mogliby sądzić, trening sztuk walki nie przygotowuje dzieci na otwartą rozrywkę z „zaczepiaczem”; raczej powoduje wygaszenie sygnałów prowokujących agresję. Sztuki walki uczą patrzeć przeciwnikowi prosto w oczy. Sparing uczy kontroli oddechu. Praca nad pozycjami jest integralną częścią rozwijania równowagi, siły i szybkich przemieszczeń. Uczniowie uczą się odpowiadać na pytania zdecydowanym głosem. W większości przypadków agresor jest pokonany nie przez walkę, lecz przez spokój i pewność siebie adepta sztuki karate.
Tak więc umiejętność samoobrony nie wynika tylko z określonych umiejętności fizycznych, ale opiera się również na cechach psychicznych, które młody adept karate wykształca w sobie poprzez systematyczny trening. Trening karate oferuje nabycie przez młodego człowieka pożądanych cech charakteru takich jak umiejętność koncentracji, umiejętność współżycia z grupą, stanowczość i opanowanie, dążenie do celów oraz zdobycie sprawności fizycznej.