Psychologiczne zasady Karate
Podstawowe zasady psychologiczne wiążą się z koncentracją, poczuciem spokoju i pewności siebie. Inne wartości wyrastają z tych właśnie podstaw. Czynniki psychologiczne odgrywają w walce dużą rolę, ponieważ karate oznacza bezpośredni kontakt z dwojgiem lub więcej osób. W wielu wypadkach wygrywa strona silniejsza psychicznie, jeżeli nawet przewaga fizyczna leży po stronie przeciwnej. Nie można jej uzyskać w sposób świadomy, jest ona wynikiem systematycznego i intensywnego treningu.

Mizu-no-kokoro (duch jak woda)
Wg. Japończyków duch dobrego karateki podobny jest do cichego, spokojnego jeziora. Umysł powinien być jak gładka powierzchnia wody – jeżeli utrzyma się go w tym stanie, to przewidzenie psychicznych i fizycznych reakcji przeciwnika, będzie natychmiastowe i dokładne. Z drugiej strony, jeżeli powierzchnia będzie zakłócona, umysł zaprzątnięty będzie myślami o ataku i obronie, nie przewidzi zamiarów i intencji przeciwnika, stwarzając mu okazję do ataku.

Tsuki-no-kokoro (duch jak księżyc)
Tak jak księżyc oświetla wszystko, tak dobry karateka widzi każdy ruch. Pojęcie to odnosi się do konieczności bacznego, ciągłego obserwowania całej postaci przeciwnika i wszystkich najdrobniejszych ruchów, podobnie jak światło księżyca pada równomiernie na wszystkie przedmioty w jego zasięgu. Przy pełnym rozwoju tej postawy świadomość będzie rejestrowała każdą wyrwę w obronie przeciwnika. Chmury przysłaniające światło księżyca porównuje się do nerwowości, jako przeszkody, która staje na drodze prawidłowego przewidywania ruchów przeciwnika. Atak na słaby punkt oraz zastosowanie właściwej techniki są wówczas niemożliwe. Etyka a etykieta Karate Tak jak w innych bardziej tradycyjnych sztukach walki, trening karate – w większości szkół – bazuje na ścisłej dyscyplinie. Rygorystyczny trening odstręcza większość początkujących – leniwych i niezdyscyplinowanych, oraz nieczujących zamiłowania do współzawodnictwa i treningu fizycznego. Świat zachodni stworzył wiele sztuk walki, ale nie posiadają one nadbudowy filozoficznej. Karate jest nie tylko drogą zmierzającą do poznania sztuki walki, ale metodą kształtowania osobowości poprzez samorealizację. W celu oczyszczenia umysłu i uzyskania wewnętrznego spokoju, na początku i pod koniec każdego treningu stosowana jest medytacja Zen. Karate nauczane jest w salach zwanych Dojo. Instruktor posiadający czarny pas (stopień mistrzowski DAN) tytułowany jest Sensei, jeśli ma niższy stopień – Sempai. Sensei znaczy dosłownie – nauczyciel, zaś Sempai – senior, starszy rangą. Naczelny mistrz bywa nazywany Shihan.

Hen – o (czułość)
To pojęcie odnosi się do właściwego przewidywania ruchów przeciwnika i świadomego stosowania właściwych technik zgodnie z nim. Obie części tego procesu wykonywane są jako jeden błyskawiczny ruch, sprawiając wrażenie akcji odruchowej. Ten właśnie charakter karate wyrabia w adepcie pewność siebie to znaczy wie on, że jego odruchy kierowane są właściwie mózgiem i nie musi zastanawiać się co dalej.

ZEN
Słowo Zen jest skrótem słowa Zenna, co oznacza w języku japońskim medytacja. Celem systemu Zen (medytacji), podobnie jak w klasycznej Jodze, jest osiągnięcie samowyzwolenia, czyli stanu nadświadomości, zwanej też olśnieniem. Jest to stan najwyższej integracji i zdrowia psychicznego. Istota Zen leży w jego praktycznym uprawianiu.

Zen nie jest żadną nauką, teorią, którą można wytłumaczyć, lecz wewnętrznym przeżyciem. Tak jak muzyka.
Zen nie jest religią w klasycznym znaczeniu, lecz raczej postawą życiową.
Zen nie ma swego Boga ani nauki, nie ma dogmatów wiary ani wiedzy. W zamian za to stara się osiągnąć spontaniczny, intuicyjny kontakt z rzeczywistością, bez pośrednictwa intelektualnych, logicznych teorii.
Zen zmierza do przeżycia pewnego typu. Lęk, obawa i bezsensowne potrzeby powinny zostać przezwyciężone.

Ogólne zasady podstawowych ćwiczeń Zen są następujące:
Zajęcia mają odbywać się w pomieszczeniu, gdzie panuje zupełna cisza i spokój. Na podłodze kładzie się matę i siada ze skrzyżowanymi nogami lub w siadzie japońskim (zazen). Ręce zwarte, bądź skrzyżowane w swobodny sposób. Po przyjęciu wygodnej postawy można rozpocząć medytację. Należy zachować całkowity bezruch, jakiekolwiek poprawianie stóp, przesuwanie dłoni, czy rozglądanie się na boki uniemożliwia właściwą koncentrację i nasze wysiłki, zamiast medytacji stają się normalną stratą czasu. Należy oddychać wolno i spokojnie przez nos. Aby opanować pojawiające się rozproszenie czy senność stosuje się pewne zabiegi:
1) susukukan – liczenie w myśli oddechów.
2) juisokukan – koncentracja na oddychaniu.
3) shikantaza – wytwarzanie pustki wewnętrznej.

Uważa się, że medytacja Zen jest dla początkującego i nieposiadającego nauczyciela ucznia w nadmiarze niebezpieczna. Wskazana jest od kilku do kilkunastu minut jako przygotowanie do treningu karate. Konieczna jest systematyczność ćwiczeń. Dopiero po kilku miesiącach treningu obserwuje się trwalsze efekty wyciszenia psychicznego. Dzisiejszy wojownik Wojownik to ten, kto walczy. To ten, kto podejmuje życiowe wyzwania i potrafi im sprostać. Podobnie jak kolec na łodydze róży Wojownik zobowiązany jest do ochrony wszystkiego, co kruche i prawdziwie cenne. Roztoczona przez niego troska i ochrona sięgają na zewnątrz, tworząc wiecznie rozszerzający się krąg – od rodziny, poprzez plemię, króla, naród, a teraz – po samą Ziemię. Musimy być wojownikami bez względu na to, czy jesteśmy pisarzami, aktorami, muzykami rockowymi czy nauczycielami lub politykami. Talent nie jest tak istotny jak fakt bycia wojownikiem, pracującym by stoczyć bitwę. A jak wielu jest wojowników, o których nie słyszymy-pielęgniarki i nauczycielki, pełnomocnicy rządowi i ten facet, który zorganizował sąsiedztwo i otworzył ośrodek dziennej opieki.

MYŚLI/ motta

„Głowę trzy­maj nis­ko, lecz spoglądaj wy­soko. Mów roz­trop­nie. Miej dob­re ser­ce. Służ in­nym ludziom z czci­godną po­bożnością – trak­tuj to ja­ko pun­kt wyjścia.”

„Czy choćby naj­mniej­sze osiągnięcie war­te jest ra­dości, jeżeli je­go zdo­byciu nie to­warzyszyły ból i łzy?”

„Człowiek może być bied­ny, ale jeżeli ma cel i dąży do je­go osiągnięcia jest piękny.”

„Na­leży być sil­nym jak lew, a za­razem szlachet­nym jak kwiat. Pop­rzez tre­ning można dot­rzeć do bram niebios.”

„Jeśli nie po­konasz swo­jej ten­den­cji do pod­da­wania się zbyt szyb­ko, two­je życie będzie pro­wadzić donikąd.”

„Wszys­tkie egois­tyczne żądze po­win­ny zos­tać spa­lone w łagodzących płomieniach ciężkiego treningu.”

„Codzien­nie trze­ba sta­rać się wyk­raczać po­za swo­je możliwości.”

„Ludzkie życie na­biera blas­ku i siły tyl­ko wte­dy, kiedy się je po­leru­je i utwardza.”

„Nie jest trud­no po­konać w wal­ce by­ka. Na­wet 800 ki­log­ra­mowe­go. Is­tnieje jed­nak pe­wien wa­runek – nie można się go bać.”

„Sztuki walki zaczynają się i kończą na uprzejmości, a maniery muszą być nienaganne.”

„Prawdziwy zwycięzcami są ci, którzy zwyciężają w pojedynkach dnia codziennego.”

„Karate przedstawia powrót do idei siły na rzecz dobra i ochrony ludzkości, a odwrót od siły służącej podbojom i zniszczeniu. Twierdzę, że musimy być mocni, ale nie wojowniczy. Miłość do rodziców, szacunek dla nauczycieli, zaufanie w stosunku do przyjaciół oraz skromność wydają się być korzeniami budo karate kyokushin.”

„Intensywny trening służy bardziej wyrabianiu stanowczości ducha i pokonywaniu własnych słabości niż rozwijaniu silnego data. Z jednej strony, człowiek jest w stanie doprowadzić siebie do całkowitego zniszczenia, z drugiej jednak – posiada nie ograniczoną zdolność rozwoju i samodoskonalenia. Sukces zależy od wyznaczenia celu i wytrwałego dążenia do jego osiągnięcia.”

„Konfucjusz, który jest niewątpliwie jednym z na/większych filozofów wszechczasów, powiedział, że to właśnie uprzejmość i szacunek wobec drugiej osoby pozwalają wyższej cywilizacji panować nad barbarzyńcami.”

„Gdy byłem dzieckiem, uczono nas żyć tak, abyśmy nigdy nie wstydzi/i się wobec rodziny, nauczycieli czy przyjaciół. Dzisiaj nie uczy się dzieci podobnych rzeczy i zastanawiam się, co poczną bez takich nauk. Czy dzisiejszy sposób nauczania, który skłania się nadto ku egalitaryzmowi, a nie zaszczepia dość mocnego ducha, może pomóc młodzieży w obraniu celów i podjęciu decyzji, kim chce w życiu zostać?”

„Człowiek bez dążeń przypomina okręt bez steru albo konia bez uzdy. Wielu takich ludzi żyje w naszym społeczeństwie. Trzeba pamiętać, że dążenia konsekwentnie porządkują życie.”

„Każdy, nawet w ubóstwie, jest w stanie zrozumieć czym jest uprzejmość. Najważniejszym obowiązkiem człowieka jest działalność na rzecz dobra innych ludzi. Ludzie powinni szanować bóstwa i starać się swoim życiem zbliżać do ideałów, ale sami bóstwami stać się nie mogą. Nie da się całkowicie wyeliminować pewnych instynktów, które nami kierują, oczywiście tych złych. Wszyscy jesteśmy jednak zobowiązani do ograniczania własnych żądz dla dobra całej ludzkości.”

„Uważam, że kyokushin karate może być nośnikiem mądrości i tradycji płynących z orientalnej kultury, która przecież tak silnie związana jest ze współczesnym światem. Nawet, kiedy umrę, mam nadzieję, że kyokushin nadal będzie rozwijało się, tak długo, jak długo będzie istniał rodzaj ludzki. Uważam, że karate jest najmocniejszą sztuką walki na Ziemi, a kyokushin najsilniejszą ze wszystkich. Uczy ono bowiem przyjmować wyzwania, stawiać im czoło w poczuciu ducha walki„Karate jest sztuką i filozofią walki.”

„Nie jest ważna przegrana czy wygrana, ale doskonalenie samego siebie.”

„Podążanie drogą Budo jest jak wspinanie się na urwisko – ciągle w górę bez odpoczynku. Wymaga to absolutnego i nie schlebiającego sobie poświęcenia dla tego zadania.”

„Nawet dla człowieka uprawiającego sztuki walki pozycja pieniędzy nie może być ignorowana. Jednak należy się wystrzegać przywiązania do nich.”

„Prawdziwą istotę drogi Budo można uświadomić sobie jedynie poprzez doświadczenie. Wiedząc o tym, naucz się, by nigdy nie bać się jej wymagań.”